Noclegi na szlaku Laugavegur i Fimmvorduhals

Noclegi na szlaku Laugavegur i Fimmvorduhals to górskie chaty oraz pola namiotowe. Bez wielu udogodnień umożliwiają jednak kilkudniową wędrówkę przez islandzki interior (wnętrze wyspy). Rozlokowane co kilkanaście kilometrów zostały pomyślane jako skrajne punkty poszczególnych odcinków szlaków.

Z noclegów na szlaku Laugavegur i Fimmvorduhals korzystaliśmy w trakcie naszego 5-dniowego wyjazdu w góry (3.5 dnia wędrówki), podczas którego szliśmy z Landmannalaugar przez Thorsmork do Skogar (81 km). Spaliśmy wtedy na 4 kempingach. Ale szlaki Laugavegur oraz Fimmvorduhals (łącznie 81 km) „klasycznie” dzielone są na 6 odcinków i cały wyjazd zajmuje wtedy około 7-8 dni, więc na trasie funkcjonuje więcej miejsc, w których można spędzić noc. Poza nimi nocowanie jest zabronione. Są to również niemal jedyne oznaki cywilizacji w tym regionie oraz jedne z niewielu elementów turystycznej infrastruktury.

Na kempingu w Alftavatn

Chaty oraz kempingi na szlaku Laugavegur prowadzone są przez organizację turystyczną Ferðafélags Íslands, z kolei na szlaku Fimmvorduhals przez organizację Ferðafélags Íslands lub organizację Útivist.

Standard wielu (ale nie wszystkich) tych miejsc jest do siebie zbliżony. Leżą one na różnych wysokościach i w zróżnicowanym otoczeniu. W większości działają podstawowe udogodnienia do zaspokajania podstawowych potrzeb oraz ułatwiające codzienne funkcjonowanie: toalety, prysznice, utwardzone kładki do przemieszczania się pomiędzy budynkami, kontenery na śmieci, zmywalnie naczyń, ławki do siedzenia, punkty, w których można kupić pilne elementy trekkingowego ekwipunku.

W poniższym poście opisujemy poszczególne chaty oraz kempingi, które mijaliśmy na swojej trasie i / lub z których korzystaliśmy. Z różnych względów może to ułatwić planowanie trekkingu. Niektóre informacje pochodzą ze stron organów prowadzących, a więc Ferðafélags Íslands oraz Útivist.

Niniejszy wpis stanowi uzupełnienie o noclegach dla praktycznego wpisu o organizacji wędrówki na szlakach Laugavegur i Fimmvorduhals: → Szlak Laugavegur i Fimmvorduhals. Informacje praktyczne.

Szlak Laugavegur

Szlak Laugavegur łączy Landmannalaugar z Langidalur i mierzy 54 kilometry długości. Zazwyczaj dzielony jest na 4 odcinki: (1) Landmannalaugar – chata Hrafntinnusker –12 km (2) chata Hrafntinnusker – jezioro Alftavatn – 12 km lub chata Hrafntinnusker – Hvanngil – 16 km (3) jezioro Alftavatn – Emstrur / Botnar – 16 km lub Hvanngil – Emstrur / Botnar – 12 km (4) Emstrur / Botnar – Langidalur – 15 km

Landmannalaugar

Start lub koniec trasy. Punkt położony około 550 m n.p.m. Prowadzi tam szutrowa droga, którą dojeżdżają samochody oraz autobusy terenowe przywożące i odwożące turystów ze szlaku. Dlatego jest to nieco tłoczne oraz ruchliwe miejsce. Nie nocowaliśmy w nim, ponieważ zaraz po przyjeździe ruszyliśmy w drogę.

Pole namiotowe charakteryzuje się szutrowym podłożem. Trzeba liczyć się z koniecznością przywiązywania odciągów namiotu do większych kamieni, ponieważ w taką nawierzchnię trudno wbić śledzie. W porównaniu z innymi schroniskami na trasie Landmannalaugar posiada obszerny węzeł sanitarny w dużym budynku (kilka toalet dla kobiet, kilka toalet dla mężczyzn, kilka pryszniców i umywalek). Dla wielu ludzi odwiedzających to miejsce, niewątpliwą atrakcją jest fakt, że obok kempingu przepływa niewielka rzeka z gorącą wodą, w której można się wykąpać. Jeżeli ktoś planuje taki relaks po przyjeździe lub przez wyjazdem, to potrzebne będą kąpielówki. W Landmannalaugar można rozpocząć również krótkie, kilkugodzinne trekkingi po okolicznych górach. Strona: → https://www.fi.is/en/mountain-huts/landmannalaugar.

Hrafntinnusker

Najwyżej na szlaku Laugavegur położona górska chata (ok. 1.100 m n.p.m.), co wiąże się z wieloma konsekwencjami. Z racji wysokości bardzo często teren zakrywają chmury, przez co długo utrzymuje się tam śnieg i jest zimno. Poniższe zdjęcie zostało zrobione w połowie lipca. Ma dostęp do latryn, ale brak prysznica. Droga dojazdowa do schroniska jest dostępna jedynie dla serwisu zaopatrującego. Z tego względu brak kontenerów na śmieci i każdy jest zobowiązany do zabrania swoich śmieci ze sobą do kolejnego schroniska. Działa tam mały punkt informacji, ze skromnym asortymentem spożywczo-sprzętowym (słodycze, kartusze, ochrona przeciwdeszczowa). Nie nocowaliśmy w Hrafntinnusker głównie ze względu na warunki atmosferyczne. Strona internetowa: → https://www.fi.is/en/mountain-huts/hrafntinnusker.

Alftavatn lub Hvanngil

Kolejnym schroniskiem na trasie jest Alftavatn malowniczo położone nad jeziorem o tej samej nazwie (ok. 550 m n.p.m.). Prowadzi tu szutrowa droga dostępna dla samochodów terenowych. Na miejscu znajduje się kilka toalet, 2 prysznice, zmywalnia naczyń, kontener na śmieci.

Pod prysznicem można się naprawdę ogrzać, choć moment przejściowy po kąpieli jest nieco traumatyczny 😉 Budynek jest prowizoryczny, a ciepło wytworzone przez gorącą wodę natychmiast uchodzi na zewnątrz. Liczba pryszniców nie jest zadowalająca (2) i wieczorem trzeba czekać nawet kilkadziesiąt minut na swoją kolej. Działa tam bar otwarty codziennie pomiędzy 7.00 – 23.00, gdzie w określonych godzinach można zjeść śniadanie, lunch lub obiad. Przekąski, ciepła kawa i inne napoje są natomiast dostępne przez cały czas otwarcia. Strona: → https://www.fi.is/en/mountain-huts/alftavatn.

4 km dalej znajduje się schronisko Hvanngil, które może być alternatywą dla Alftavatn. Podobnie położone jest na wysokości około 550 m n.p.m, a wybór tego noclegu skraca kolejny dzień wędrówki do Emstrur / Botnar o 4 kilometry. Hvanngil jest również rekomendowane jako mniej wietrzne, ponieważ leży w zagłębieniu, otoczone z każdej strony zboczami gór. Dostępne toalety oraz prysznice i kontener na śmieci. Strona internetowa: → https://www.fi.is/en/mountain-huts/hvanngil.

Emstrur / Botnar

Emstrur – Botnar położony jest na brązowym piachu, w zagłębieniu między wzgórzami (ok. 465 m n.p.m.). Pole namiotowe jest tam rozciągnięte wzdłuż lodowatego potoku, który spływa ze stromego zbocza. A to oznacza, że i teren pod namioty opada w dół. Żeby wieczorem znaleźć sobie płaski fragment gruntu, trzeba sporo zejść i minąć wszystkich wędrowców, którzy przyszli tu przed nami 🙂 Podłoże to piach z kamieniami pod spodem i czasem wbicie śledzia okazuje się niewykonalne – dlatego rozbijaliśmy namiot „metodą mieszaną” korzystając także z dużych kamieni do przywiązywania odciągów.

Ze względu na położenie jest to jeden z ciaśniejszych kempingów na trasie, gdzie przynajmniej w środku lata śpi się „drzwi w drzwi” z sąsiadem. Minusem może być każdorazowe podchodzenie pod górę do toalety i pod prysznic. Plusem z pewnością są rośliny rosnące wzdłuż strumyka, które uprzyjemniają ten księżycowy krajobraz i cieszą oko po wyjściu z namiotu. Prysznice podobnie jak w Alftavatn, znajdują się w prowizorycznym budynku i są tylko dwa. Wieczorem trzeba czekać w kolejce. Nie ma konieczności zabierania swoich śmieci. Strona internetowa: → https://www.fi.is/en/mountain-huts/emstrur.

Langidalur

Ostatnim przystankiem na szlaku Laugavegur jest położone ok. 200 m n.p.m. Langidalur. Prowadzi tam szutrowa droga dla pojazdów terenowych, którą kursują autobusy różnych przewoźników dowożący lub odwożący turystów. Położone jest w obszernej dolinie rzeki Krossá, wśród zieleni. Tutejsze prysznice ulokowane są w większym budynku niż te w Alftavatn oraz Emstrur / Botnar, przez co komfort kąpieli z pewnością również jest większy (cieplej!). W obrębie schroniska funkcjonuje sklep otwierany 3 razy dziennie na pół godziny (godziny poranne, południowe i popołudniowe: dane z 2018 roku). Na tle innych punktów sprzedaży w poprzednich schroniskach, sklep w Langidalur posiadał największy asortyment. Miejsce to może być punktem końcowym dla osób wędrujących szlakiem Laugavegur lub odcinkiem początkowym dla osób wybierających się na szlak Fimmvorduhals.

Punkty wspólne WSZYSTKICH wymienionych wyżej miejsc na szlaku Laugavegur (2018):

każde z nich daje możliwość nocowania w chatach dla turystów (zazwyczaj są tam wieloosobowe sypialnie oraz w pełni wyposażone kuchnie dostępne wyłącznie dla mieszkańców chat) lub na polu namiotowym we własnym namiocie.
zaopatrzenia się w wodę do picia (w Islandii woda z kranu jest zdatna do spożycia, dlatego w ogólnodostępnych zlewach zamontowane są wysokie krany z wężykami ułatwiającymi czerpanie do butelki.).
udzielenia informacji turystycznej (w każdym punkcie dyżuruje pracownik schroniska. Poza godzinami pracy często przeróżne informacje przywieszane są w oknach.).
przeanalizowanie mapy szlaków (przy każdym schronisku znajdują się tablice z mapami i opisami kolejnych odcinków szlaku w językach angielskim, islandzkim, niemieckim).
uzupełnienia pojedynczych elementów ekwipunku (punkty sprzedaży np. słodyczy, kartuszy z gazem, pokrowców na plecak znajdują się w informacji turystycznej).
na terenach schronisk na szlaku Laugavegur nie ma sieci Wi-Fi, a także nie ma możliwości ładowania sprzętu elektronicznego (potrzebne własne zaopatrzenie).
w 2018 roku ceny za nocowanie w chatach na szlaku Laugavegur wynosiły 8.500 – 9.000 isk / os. natomiast za korzystanie z pól namiotowych 2.000 isk / os.
jeśli w schroniskach znajdował się prysznic, to skorzystanie (ciepła woda) było dodatkowo płatne i wynosiło 500 isk za każde 5 minut (specjalny podajnik pod prysznicem z instrukcją obsługi po angielsku na ścianie). Jeśli nie masz przy sobie monet, można kupić je, płacąc za nocleg.

Szlak Fimmvorduhals

Szlak Fimmvorduhals łączy Langidalur lub Basar ze Skogar. Mierzy 27 kilometrów długości i zazwyczaj dzielony jest na 2 odcinki: (1) Langidalur lub Basar – chata Fimmvorduskali lub chata Baldvinsskali – 13 lub 14 km (2) chata Fimmvorduskali lub chata Baldvinsskali – Skogar – 13-12 km

Basar

Schronisko Basar leży około 200 m n.p.m. w dolinie Godaland (krainie bogów). Nocowaliśmy tam po zakończeniu wędrówki szlakiem Laugavegur i minięciu schroniska Langidalur opisanego powyżej. Tym samym weszliśmy na szlak Fimmvorduhals i skróciliśmy sobie kolejny dzień trekkingu o 2 kilometry. Istnieje tutaj możliwość nocowania w chacie z dostępem do kuchni lub nocowania pod namiotem. Dla biwakowiczów przewidziano wysoki namiot jako miejsce, w którym można przygotować sobie jedzenie. Toalety oraz prysznice znajdują się w wysokim, murowanym budynku, przez co jest tam nieco cieplej niż w Alftavatn, czy Emstrur / Botnar.

Sam kemping jest bardzo rozległy i naprawdę pięknie położony wśród bujnej zieleni. Tym samym nie ma trudności w znalezieniu spokojnego miejsca pod namiot. Dla nas plusem były ćwierkające na drzewach ptaki i kwitnące kwiaty, których w Islandii na co dzień nie doświadczamy. W 2018 roku za nocleg w chacie należało zapłacić 6.000 isk / os., za spanie pod namiotem 1.500 isk / os. 5 minut gorącego prysznica kosztowało 500 isk. Prowadzony jest przez organizację turystyczną Útivist. Strona internetowa: → https://www.utivist.is/english/basar-hut/.

Fimmvorduskali lub Baldvinsskali

Chata Fimmvorduskali leży około 1.000 m n.p.m. blisko przełęczy Fimmvorduhals, pomiędzy lodowcami Mýrdalsjökull oraz Eyjafjallajökull. Prowadzona jest przez organizację Útivist. Nie ma tutaj pola namiotowego, jedyną możliwością jest nocowanie we wspólnej sypialni. Na wyposażeniu znajduje się również kuchnia oraz toaleta, ale brak jest bieżącej wody, dlatego należy mieć ze sobą jej zapas. Strona internetowa: → https://www.utivist.is/english/fimmvorduhals-hut/.

Chata Baldvinsskali jest położona nieco niżej, około 900 m n.p.m. i prowadzi ją organizacja Ferðafélags Íslands. Warunki podobne jak w Fimmvorduskali – sypialnia z kuchnią, toaleta na zewnątrz, brak bieżącej wody i brak pola namiotowego. Strona internetowa: → https://www.fi.is/en/mountain-huts/fimmvorduhals-baldvinsskali. Chaty Fimmvorduskali oraz Balvinsskali mogą być przystankami na trasie Fimmvorduhals dzielącymi ten szlak na dwie części. Nie korzystaliśmy z żadnej z chat, ponieważ szlak Fimmvorduhals przemierzyliśmy jednego dnia.

Skogar

Kemping w Skogar leży około 20 m n.p.m. przy wodospadzie Skógafoss niedaleko wybrzeża. Można spać wyłącznie pod namiotem, chociaż poza kempingiem w pobliżu działa także hotel. Brak tam kuchni, ale obok znajduje się restauracja.

Kemping położony jest przy obszernym parkingu dla turystów, ponieważ miejsce to (wodospad Skógafoss) jest jedną z bardziej znanych atrakcji turystycznych w Islandii. Dla nas, zmęczonych wielogodzinnym marszem nie miało to większego znaczenia, ale obiektywnie rzecz biorąc, jest to tłoczne i głośne miejsce. Podłoże to trawa i ziemia, więc nie mieliśmy trudności w rozbijaniu namiotu. Dla komfortu biwakowiczów postawiono ławki i stoły, ale korzystają z nich również przyjeżdżający turyści. Podobnie z toaletami (2 kabiny w łazience męskiej i 2 kabiny w łazience damskiej), które są przez większość czasu okupowane przez zorganizowane wycieczki autokarowe. Na miejscu znajduje się również zmywalnia naczyń, kubły na śmieci oraz 2 prysznice. Komfort kąpieli był tutaj największy spośród wszystkich pryszniców na trasie.

Obok kempingu w Skogar znajduje się parking dla autokarów i rozkłady jazdy dla różnych przewoźników. Jest to więc miejsce przyjazdu lub odjazdu wielu turystów wybierających się na Fimmvorduhals. Ceny w 2018 roku: 1.500 isk / os. za nocleg oraz 300 isk za każde 5 minut ciepłego prysznica. Kemping jest prowadzony niezależnie od organizacji Útivist oraz organizacji Ferðafélags Íslands.

Podsumowanie

Wybierając się na szlaki Laugavegur i / lub Fimmvorduhals nie ma innej możliwości niż nocowanie w schroniskach (chata lub namiot). Standard tych miejsc jest nieco zróżnicowany, ale zawsze trzeba pamiętać, że wybieramy się w góry do specyficznego kraju, gdzie przyroda gra pierwsze skrzypce. Dlatego nie znajdziemy tu zbyt wielu udogodnień ani standardu hoteli czy pensjonatów. Naszym zdaniem, to bardzo dobrze się składa, ponieważ skromne warunki nie odciągają uwagi od wyjątkowości spania w górach. Te skromne warunki są naszym zdaniem szyte na miarę, bo pozwalają zaspokajać podstawowe potrzeby, a jednocześnie pozostajemy wystawieni na działanie sił natury, co tutaj w Islandii jest przygodą samą w sobie 🙂